زخمي روزگار

می خواهم برگردم به روزهای کودکی ام...
آن زمان ها که عشق تنها در آغوش مادر خلاصه میشد...
بالاترین نقطه ی زمین شانه های پدر بود...
بدترین دشمنانم خواهر و برادرهایم بودند...
تنها دردم زانوهای زخمی ام بودند...
تنها چیزی که میشکست اسباب بازی هایم بود...
و معنای خداحافظ تا فردا بود... .
+ نوشته شده در دوشنبه دوازدهم فروردین ۱۳۹۲ ساعت 14:11 توسط علي
|